یه فنجون چایی کنار همسرم
من ِ او
سرگذشت کسی که هیچکس نبود

این مطلبو در حالی می نویسم که الان تو روی پام روی کاناپمون نشستی و داریم با هم از یه فنجون، چای میزنیم ...

آخ فدای موهات که واسم بازشون کردی ...

فدای قد و بالای رعنات که واسم ترگل ورگلشون کردی ...

فدای جای رژ شاتوتیه لبات که رو فنجون چایی مونده و حالا دیگه چاییمون مزه ی خدا گرفته ...

فدای همه ی مهربونیات همسرم

فدای همه ی بود و نبودت، دورت بگردم ...



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نوشته شده در تاريخ شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, توسط من ساعت 19:36 | نظر بدهید